Charakterystyka donorów HNO, jako potencjalnych leków przeciwzakrzepowych

Według danych Głównego Urzędu Statystycznego (GUS) choroby układu krążenia stanowią blisko połowę wszystkich przyczyn zgonów w Polsce. Odsetek ten ciągle rośnie od lat sześćdziesiątych XX wieku, co stanowi poważne wyzwanie dla systemu opieki zdrowotnej. Zdarzenia zakrzepowo-zatorowe, takie jak zawał serca czy udar mózgu, są bezpośrednio związane z aktywacją płytek krwi. W przypadku chorób sercowo-naczyniowych stymulowane płytki krwi powodują niedrożność naczyń krwionośnych i zahamowanie przepływu krwi, co prowadzi do niedokrwienia narządów
i poważnych powikłań zdrowotnych.

W związku z tym poszukuje się obecnie nowych leków, które mogłyby modulować aktywność płytek krwi i tym samym redukować ryzyko zdarzeń zakrzepowych. Oczekiwane efekty działania takich związków to zmniejszenie śmiertelności związanej z powikłaniami zakrzepowo-zatorowymi.

Głównym celem niniejszego projektu jest charakterystyka nowej grupy przeciwpłytkowych substancji, będących donorami HNO, niewielkiej trójatomowej cząsteczki o istotnych własnościach farmakologicznych. Zgodnie z naszymi wstępnymi badaniami, związki te mają duży potencjał jako bezpieczne i skuteczne środki o aktywności przeciwzakrzepowej. Charakteryzują się powolnym
i ustabilizowanym uwalnianiem substancji aktywnej - HNO. Dzięki temu, związki te mogą być
w przyszłości wykorzystane jako leki, zapewniając powolne uwalnianie HNO a przez to długotrwałe działanie terapeutyczne.

Celem projektu jest określenie kinetyki uwalniania HNO z wybranych donorów w zależności od pH roztworu i temperatury. Badania te pozwolą na lepsze zrozumienie mechanizmów decydujących
o kinetyce uwalniania HNO z badanych donorów.